Werken met passie is een wens die iedereen begrijpt.  Zeker als je mensen mag trouwen op de mooiste dag van hun leven! Maar als je dan vertelt dat je dit óók in de uitvaartbranche doet -door het vertellen van hun levensverhaal- dan kijkt men je toch verwonderd aan. Is het niet verdrietig om hierin te werken? Natuurlijk word je geraakt door de emoties van nabestaanden; zelf herken ik het verlies van belangrijke mensen om mij heen maar al te goed. Maar misschien ontstond juist hierdoor het verlangen om mensen in die kwetsbare periode bij te staan. Wanneer je zelf de woorden niet kunt vinden of ze durft uit te spreken, hoe fijn is het dan als iemand je hierbij kan helpen. En dan staat opeens ‘de dood’ niet meer centraal, maar vooral iemands ‘leven’. Het waardig afscheid nemen van een...

Lees meer